Covid ścisnął i za jaja trzyma

Jak zapewne pamiętacie – albo też nie pamiętacie, bo w sumie to co tu niby pamiętać – Semkę Piotra jakiś czas temu powalił covid i to na tyle skutecznie, że przez jakieś 150 dni z hakiem przewaletował on w szpitalu, czas jakiś nawet pod respiratorem, na szczęście nie był to respirator od ministra Szumowskiego i Cieszyńskiego. Żyła tym nieszczęściem cała prawicowa Polska, modłom nie było końca a różańcową krucjatę pod szpitalną bramą odczyniał nawet, o ile się nie mylę, sam prezes Kurski, choć bez towarzystwa małżonki.

Nie wiem doprawdy, czy to za sprawą owych modłów, czy może starań lekarzy, szczęśliwie dla nas wszystkich, pan Piotr wygrzebał się jednak z tego kryzysu – piszę „szczęśliwe” w pełni świadomie, bo jakże ubogi a nawet smutny byłby świat bez Piotra Semki – ale jak sam zaznaczył dobrze nie jest, bo zmaga się a nawet walczy z różnymi dolegliwościami, które nieustannie jebią mu życie.

No cóż, wierzę mu na słowo, bo gołym okiem widać, że coś jest nie tak, że dolegliwości wzięły Semkę we władanie i sterują wszystkim, także tym co mówi. Niezmiennie życzę jednak panu Piotrowi wszystkiego dobrego, szybkiego powrotu do zdrowia, szczerze i bez ironii to piszę, bo słuchanie chociażby jego chrząkania, to naprawdę wielka sprawa i swego rodzaju przyjemność.

Szczerze mówiąc to i przed covidem miał on spore problemy z komunikatywnym wysławianiem się, oraz z argumentacją, ale teraz wszedł jak gdyby na wyższy poziom. Myślę, że chyba rzuciło mu się na głowę, ale pewności nie mam, mam jedynie uzasadnione podejrzenia. Już wyjaśniam dlaczego.

Jak donoszą mi znajomi i społeczni sygnaliści, bo sam tego aż tak pilnie nie obserwuję, pan Piotr znów łazi po mediach (czyli nie jest już aż tak źle), tej określonej rzecz jasna proweniencji. Opowiada tam rzeczy niestworzone, że PiS jest partią władzy na kolejne, długie na dodatek lata, bo proszę ja was z sondaży wynika, takich rzetelnych, na specjalne zamówienie robionych, trochę tajnych i trochę poufnych, które widzieli tylko wtajemniczeni w tym i on oczywiście, że poparcie dla PiS jest na poziomie 40% z tendencją wzrostową.

Gdzieś tam też ostatnio powiedział – sorry, nie zanotowałem źródła – że jest spora ilość sympatyków PiS i zapewne przyszłych ich wyborców, którzy się nie przyznają do tego, że PiS kochają, bo się boją, bo nie chcą być obiektem agresywnego hejtu sąsiadów bądź znajomych, nie chcą być wyzywani od kundli, chujów i baranów, ale „przy urnach zachowają się już jak należy”, czyli zagłosują na kaczystów, bo „to jedyna siła gwarantująca Polsce pomyślność”. No mniej więcej w tym stylu, jak wynika z donosów, uprawia propagandę pan Piotruś, co moim zdanie wskazuje na ewidentnie powikłania pochorobowe.

Co ciekawe, pan Piotr martwi się jednocześnie i to bardzo się martwi o to, kto będzie ewentualnym przyszłym koalicjantem pisdytów. I tu kompletnie tego przekazu nie rozumiem, a nawet uważam go za niespójny, no bo skoro mają oni te 40 procent a za chwilę może 50 wedle wróżb Piotrusia, to powiedzcie mi na chuj im jakikolwiek koalicjant? Więc albo szanowny pan redaktor coś ściemnia z tymi procentami, albo pocovidowo nie panuje nad własnym ściekiem myśli.