Proces o dobre imię. Kogo? TVPiS! (LOL)

Przypadek Waldemara Sadowskiego który wyrażając publicznie negatywne opinie o TVP „narażał na szwank dobre imię telewizji”, jest zastanawiający. Najprościej rzecz ujmując dowodzi on, że dziś w Polsce na poważnie już przymierzają się do karania za niepoprawne myśli, niezgodne z oczekiwaniami i wyobrażeniami rządzących.

**

Przypomnijmy, że ów Waldemar Sadowski, rzec można szary acz rozumny polski telewidz, pozwał TVP za naruszanie godności obywateli, zamach na zdrowy rozum, oraz manipulacje ocierające się często gęsto o kłamstwo. Zażądał też w związku z tym symbolicznego odszkodowania.

Sąd pierwszej instancji nie podzielił jednak odczuć i wątpliwości co do uczciwości TVP obywatela Sadowskiego i pozew odrzucił. W rewanżu TVP oskarżyła go o to o co oskarżyła. O tę rysę na „dobrym imieniu” co w samo w sobie jest śmieszne, kuriozalne do bólu i wyjątkowo szydercze.

Jakie jest to „dobre imię” to doskonale widać na co dzień, acz żeby to prawidłowo ocenić, trzeba mieć skończoną przynajmniej podstawówkę (dobrze widziane gimnazjum) i to z dobrym wynikiem. Tradycyjny, zgłuszony i otumaniony łapówkami z serii „plus” suweren, słuchający disco-polo podczas jazdy 25 letnim Golfem w dyzlu, może tego nie pojmować i w ogóle nie ogarniać swoim umysłem. To bez dwóch zdań TVP to ściek i zlewnia gówna. Awaria Czajki przy tym co wyprawia TVP to bułka z masłem.

Proces dybiącego na dobre imię TVP Sadowskiego się właśnie zaczyna i będzie pewnie niezwykle ciekawy, bo pokaże czy karanie za nieprawomyślne myśli rzeczywiście jest już możliwe.

Problem jest niezwykle ciekawy i jako antypaństwowiec, o nieco anarchistycznym usposobieniu, czekam z utęsknieniem na finał a ponieważ państwa polskiego generalnie nie lubię, a niektórych jego instytucji szczególnie nie lubię, to sądzę, że wyrok może być tylko jeden. Choćby dlatego, że po mojemu jest istotna różnica między prywatną opinią na jakiś temat a pomówieniem.

**

Jako obywatel nawet już nie państwa tylko Europy i człowiek myślący, mam pełne prawo do własnych opinii, odczuć i ocen i mam prawo o odczuciach tych mówić głośno, także publicznie. Zwłaszcza mam prawo do komentowania i oceniania czegoś, co jest naszą – w założeniu przynajmniej – wspólną własnością, a takim czymś bez wątpienia jest telewizja publiczna. Tak, wiem, w tym konkretnym przypadku jest ona tak samo publiczna, jak agencja towarzyska dwie ulice od mojego domu.

Rozumiem więc pana Sadowskiego i z jego oceną tego czegoś absolutnie się zgadzam. Oczywiście ktoś inny może to ocenić zupełnie inaczej, ale takie jego prawo jak i moje.

Więc jeśli napiszę, że wedle mojej opinii TVP jest niebywale chujowa, jest patologiczną szczujnią bazująca na najniższych instynktach widzów i celowo wprowadzając ludzi w błąd, to żaden sąd nie może mi tego zabronić, ani tym bardziej nie może mnie za to ukarać. Tym bardziej, że to co odpierdala ta niby publiczna telewizja widać gołym okiem i nawet sędzia powinien to widzieć i z pewnością widzi i właściwie ocenia (no chyba, że się nazywa Radzik).

Jeśli bym jednak napisał, że – powiedzmy – prezes tej TVP to złodziej, albo dziwkarz i pedofil, albo, że ta telewizja okrada swoich pracowników i współpracowników, roluje ich na kasie i na prawach, no to historia jakościowo byłaby zupełnie inna. Niestety przekroczył bym dozwolone granice, bo na to musiałbym mieć dowody, których nie mam, ale przyznam się też, że ich szczególnie nie szukałem, bo niby po co.

Ale – odwracając sytuację – jeśli powiem, że prezes tej instytucji to buc, no to nijak już nie kwalifikuje się to pod paragrafy, bo go zobaczyłem, posłuchałem i tak właśnie oceniłem. Indywidualna sprawa. Dla Grażynek i Januszów (plus dla Zenków) ten sam prezes może być wspaniałym człowiekiem. Wszystko to tylko opinie. Ale gówno, zawsze będzie gównem. (R)