Nomen omen Omenaa i jej książę

Niby nic, bo przecież Dudała rozdaje różnej maści medale różnej maści osobnikom na prawo i lewo, więc to, że Omenaa z mężem Rafałem zaliczyli dudałową „blachę” nie jest bynajmniej zaskoczeniem, choć, przyznaję, nieco dziwi. No bo, po kiego im to?

Próbuję zrozumieć. Brzoska, wiadomo, biznesmen z ambicjami i wilczym apetytem, łasi się do władzy jak każdy prawie biznesmen w tym do reszty porypanym kraju, więc może z jego punktu widzenia, niezbyt szczęśliwym byłoby podziękowanie za ten cały medal, w miarę grzecznie, bez komentarza „goń się frajerze”. Nie popieram pana Rafała, ale go rozumiem. Troszeczkę.

Czytam też, że pan Rafał dostał ten krzyż „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiej gospodarki”, co oczywiście jest faktem, bo kręci te lody jak należy, nie da się zaprzeczyć. Wydaje mi się jednak, że podobne sukcesy „na rzecz rozwoju polskiej gospodarki”, a może nawet nieco większe, ma na swoim koncie kilku innych przedsiębiorców, którzy jednak z jakiegoś powodu nie dostąpili łaski uściśnięcia prezydenckiej dłoni, wraz z podniecającym uczuciem kłucia szpilką w okolicy cycka (prezydentowi trzęsą się ręce, tak zeznają świadkowie). On dostąpił, oni nie i nie pytajcie mnie dlatego, bo tego nie wiem.

Jego przesympatycznie i oryginalnie urodziwa małżonka i gwiazdką TVN, Amma Omenaa krzyż z kolei łyknęła „za wybitne zasługi w działalności filantropijnej i charytatywnej” i wierzę tu na słowo, bo szczegółów nie znam, ale pewnie tak jest jak piszą i mówią w telewizji. Chwała jej (i im) za to. Ale pewnie jest też to, iż podobnej klasy filantropek, może nie tak urodziwych, zasobnych (książęta nie dopisali) i medialnie atrakcyjnych, znaleźć można by się w Polsce zapewne jeszcze kilka. Nie pytajcie mnie dlaczego padło akurat na Amme Omenee, bo nie wiem. Może to Mastalerek wyciąga szczęśliwe losy z cylindra?

❗️ Podzielam dość powszechne zdaje się odczucie, że coś tu jednak nieprzyjemnie śmierdzi i uwiera, to znaczy są rzeczy (i czyny) które wypada robić, a są takie których absolutnie nie wypada, zwłaszcza w określonych okolicznościach przyrody. Tak, chcę powiedzieć, że ludzie z kasą a przede wszystkim z klasą, nie przyjmują pewnych zaszczytów od takich ludzi jak Dudacz, czyli ludzi bez klasy. Koniec kropka. Dowodzi to też temu, iż kasa nie zawsze dodaje klasy, przykładów takich jest sporo i nie chodzi tylko o Lewandowskiego czy Zimermana.

Pani Amma Omenaa, jako się rzekło niewiastą o wysublimowanej i niecodziennej w tym kraju potomków pańszczyźnianych chłopów urodzie (i nie ma tu żadnej złośliwości, raczej podziw), ma też jednak mniej wysublimowane poczucie humoru, żeby nie powiedzieć honoru. Bo jakoś kompletnie nie przejęła się tym, a może w euforii zapomniała, iż odbiera odznaczenie od człowieka, będącego symbolem pewnego obozu politycznego i destrukcyjnej władzy, która to władza gangsterskimi metodami próbowała zniszczyć jej macierzystą firma, dzięki której Omenaa wypłynęła, stała się sławna, rozpoznawała i pożądana. Prawda panie Rafale, nie mylę się? Pierś kształtną przed prześladowcą bez wahania wypięła, delikatnie zapewne dając się obmacać (znamy Ądrzeja, wiemy). Słabe to. Nie tacy jak ona od tego prezydenta odznaczeń i tytułów nie przyjmowali.

Ądrzej się tylko cieszy, bo po zakończeniu kadencji, z braku jakichkolwiek sensownych propozycji, jak nic załapie się na kuriera w InPoście. Rafał mu to załatwi. Pytanie tylko czy odniesie sukces, bo ludzie nie będą chcieli wpuszczać go do domu.
A poza tym…?
Poza tym drogie i nie mniej urodziwe dziewczyny z Dubaju, każda z was może wykazać się dobroczynnością i filantropią i dostać medal od prezydenta, pod warunkiem, że znajdzie odpowiedniego księcia. Próbujcie, nie poddawajcie się, sukces jest być może na wyciągnięcie ręki. Omenie to się udało. Ma swojego księcia. Nawet taki trochę podobny. Bez kefiji, ale jakby stamtąd. Nie wydaje się wam?