I po zabawie (jest Karol, jest impreza)

Jest już środa, więc chyba nieco zdążyliśmy ochłonąć po niedzielnej zabawie w obronę utraconego autorytetu szefa pedofilskiej szajki.  Krótko podsumowując wypada napisać, że…

Jak na razie nikt nie przedstawił mocnych dowodów na to (w zasadzie to żadnych dowodów nie przedstawił), że było inaczej, to znaczy, że nasz ojciec Wergiliusz Karolek Jan Paweł Wojtyła, pedofilom nie sprzyjał i nie otaczał ich czcią, tudzież należną ochroną. Czyli w mocy pozostaje taka oto prawda, że jak najbardziej im sprzyjał, bronił ich zaciekle, acz z zachowaniem należytej dyskrecji, niemal własnym ciałem zastawiał, otaczał czułą opieką, ukrywał w ciepłych krajach, zapewniając zawsze dostęp do świeżego mięsa. No tak było i nie zmienią tego nawet tysiące marszów. 

Bestią może jeszcze bym go nie nazwał, tak jak wielu innych już go nazywa, bo to na razie chyba lekka przesada, ale zobaczymy co wylezie spod dywanu za czas jakiś i wtedy być może zmienię zdanie. Pozostanie na razie cwaniaczkiem i ślepym na fakty, wyrachowanym Lolkiem. 

Idąc dalej warto zauważyć, coś co naprawdę mną wstrząsnęło, coś co wydaje się być absolutnym skandalem i szczytem bezczelności i nie wiem jeszcze czego… głupoty, hipokryzji, zdziczenia, wtórnego debilizmu… A szczytem tego czegoś, było wystąpienie zwane homilią, emeryta Józefa Michalika w warszawskiej archikatedrze (czy jak tam to coś się nazywa).

Rozumiecie tę sytuację?!

‼️ Przecież to jakaś aberracja. Godności oskarżonego o krycie pedofilów Wojtyły, broni publicznie inny patologiczny obrońca pedofilów, tuszujący seksskandale swoich kolegów, winny ukrywania prawdy i ukrywania przestępców, co w zasadzie przyczyniło się do pilnego zakończenia jego świetlanej przecież kariery. W pewnym momencie wstyd było się z nim pokazać, czy obok niego usiąść. Nikt dłużej nie chciał i pewnie nie mógł tolerować tego typu krętacza w swoim otoczeniu. Wysłali go na emeryturę, tylko nie do tego ośrodka co trzeba. I teraz taki gość wychwala „zasługi” i wielkość pana Karola, nota bene wcale zdaje się nie mniej biegłego w owym obleśnym rzemiośle. Imponujące!

Gdybym to ja organizował ten event, to z pewnością postawił bym na taki właśnie scenariusz, żeby tym bardziej ośmieszyć i skompromitować całą tę akcję. I ręce bym zacierał z zadowolenia, jako i teraz zacieram. Ale to coś organizował jak rozumiem kościół, ktoś od nich do tej homilii (homomilii) Michalika wyznaczył, ktoś tam ewidentnie z dupą na rozum się pozamieniał. To już nie ma w tym całym zafajdanym polskim kościele chociaż jednego biskupa, nie mówię, że porządnego, ale przynajmniej nie zaplątanego w pedofilię lub jej ukrywanie? Widocznie ustalono, że Michalik z nich wszystkich, jest gościem o najmniejszych przewinach. Co byłoby oczywiście interesujące, ale nie wiem czy zaskakujące

No, ale chuj z tym, a w zasadzie z nim. Bijemy brawo polskiemu kościołowi, dziękujemy za ten rodzaj pijaru, to miód na nasze antyteistyczne serca.

Idąc dalej tropem marszów, pochodów i manifestacji narodowej ślepoty, warto też zauważyć inne budujące w sumie zjawisko. Jeśli nawet ktoś przez krótki moment oglądał te procesje nawiedzonych, to z łatwością zauważył, że na czele, w pierwszym szeregu zazwyczaj, na widoku, że tak powiem, szli szubrawcy znani doskonale z pierwszych stron gazet i telewizyjnych serwisów. Banda politycznych prostytutek, specjalistów od kłamstwa, wulgarnej i prostackiej propagandy, zwykłych złodziei, co mam nadzieję za chwilę udowodnią niezależne sądy, autorytetów specjalizujących się w dręczeniu zwierząt i własnych żon (jeśli je mają), usłużnych debili bez własnego zdania, niewydarzonych hejterów skorych na rozkaz do linczowania ludzi i skorych na rozkaz także do czczenie „wielkiego polaka” (tak, piszę z małej litery).

To oni wszyscy jak leci, kroczyli dumnie na czele. Zajebiści jednym słowem obrońcy, Wojtyła z radości i dumy przewraca się w grobie (jeśli zostawili mu dość miejsca), a jego autorytet z pewnością został obroniony. Oni swoim intelektem i nienaganną postawą świadczyli na jego korzyść.

No i jeszcze ta rozkoszna publicystyka, w której lukrowanych meandrach łatwo się było pogubić. Zliczyć się nie da owych znawców dokonań Papaja. Jakim wspaniałym człowiekiem był, jakim mądrym, jak zajebiście kochał dzieci i innych, którzy dzieci też kochali, jak Polskę uratował a jego dokonań nie da się spisać w najgrubszej nawet świętej z założenia księdze. Państwo i naród o uroku kompostownika.