Dokręcenie śruby zwraca pamięć

Kontynuując w zasadzie wczorajszy temat, czyli o tym, że policjanci bez skrępowania kłamią, konfabulują, świadomie wprowadzają sądy w błąd, kryją się nawzajem, generalnie lecą w chuja czując się bezkarnymi.

Po ponad pół roku z kłopotami, bo z kłopotami udało się wreszcie ustalić nazwisko policjanta, który nie zważając na okazaną mu legitymację poselską potraktował posłankę (Magdalena Biejat) gazem, specjalnie celując prosto w oczy. Potem szybciutko schował się za plecami kolegów. Koledzy jak to koledzy wykazali się solidarnością i w czasie dochodzenia zgodnie twierdzili bijąc się w piersi, że nie wiedzą kto to jest, nigdy w życiu tego gościa nie widzieli, pewnie to jakiś narwany cywil który się przyplątał, nie wiadomo skąd i nie wiadomo kiedy. Czyli szukaj wiatru w polu.

Niestety, w tym zwartym wydawałoby się towarzysko-przestępczym kręgu, znalazł się jednak jakiś miękiszon, bo postraszony odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań, skruszał, zmiękł i pękł i niespodziewanie dla innych rozpoznał jednak kolegę. Okazało się, że był to „nieumundurowany funkcjonariusz pododdziału kontrterrorystycznego Biura Operacji Antyterrorystycznych”, czyli kumpel tych psychopatów, którzy na Placu Powstańców jakiś czas temu okładali teleskopowymi pałkami bezbronnych ludzi.

I wszystko się posypało, bo inni w tej sytuacji też zaczęli popuszczać w majtki i cudownie zaczęła wracać im pamięć, jak również zdolność rozpoznawania kolegów. Znamy nazwisko tego delikwenta, ale na wszelki wypadek jeszcze go nie ujawnimy, czekając przede wszystkim na to czym cała ta historia się zakończy. I nie chodzi tylko o dobranie się do dupy owemu psycholowi, ale również o sprawiedliwe potraktowanie jego kolegów. Bo nie może być tak, że policjanci przez pół roku kłamali jak najęci i to pod przysięgą, nie wiedząc jakie mogą być tego konsekwencje. Więc teraz za te konsekwencje trzeba ich pociągnąć. 🕷