Zniewieścienia

Dzisiaj temat zdecydowanej niepolityczny…. choć po namyśle się z tego wycofuję, bo któryż temat nie jest dziś polityczny, nawet tak bałamutny jak ten? Wszystko jest dziś polityką. Chodzi mianowicie o wstawiania żeńskich odpowiedników tam gdzie się da, gdzie odnoszą się one do kobiet, co nazywa się chyba feminatywami, a co ja na własny użytek nazywam zniewieścieniami.

W sumie problem wyjątkowo banalny, odprysk tak zwanego wojującego feminizmu i w tym sensie również zastępczy, że jak nie mamy się już o co spierać, to spierajmy się i kłócimy o język.

Ostatnio na urodzinach koleżanki (hej sanepid, hej policja wolska, balowaliśmy w trzynaście osób plus obsługa, i jakoś nikt z was nie wpadł z niezapowiedzianą wizytą. Co za zawód i co ból), gdzie była obecna inna z moich koleżanek, na co dzień uznany chirurg, pół wieczoru kłóciliśmy się o to, czy ona jest chirurgiem czy może jednak chirurżką, albo chirurginią, albo czymś w tym rodzaju. Nie doszliśmy w końcu do porozumienia – ona feministka, ale raczej jako tako poukładana – jak również nie ustaliliśmy, czy moja niepijąca żona, która po imprezie poprowadzi samochód, to będzie kierowca tego samochodu, czy może jednak kierowczyni albo nawet kierownica.

Przyznacie, że zarówno chirurżka jak i kierownica brzmi tyleż nienaturalnie co wprost kuriozalnie i nic dziwnego, że tego typu zabiegi budzą po pierwsze śmiech a po drugie doprowadzają wręcz do furii, bo to z dupy wzięta sztuka dla sztuki.
Zgadzam się, że moja profesorka od statystyki z czasów studiów była wymagającą, fajną kobietą, mającą również feministyczne ciągoty, ale zawsze jak ja spotykałem mówiłem do niej „dzień dobry pani profesor” , a nie „dzień dobry pani profesorko„, a ona nigdy z tego powodu nie protestowała, ani broń bosze nie czuła się poniżana. Bo to konstrukcja zastana, funkcjonująca od zawsze, niejako naturalna i lepiej brzmiąca. Po co robić jakieś nieuzasadnione wygibusy?

Myślę sobie, że nadal obowiązuje słuszna teza, że rodzaj męski rzeczowników uznaje się za podstawowy i to nawet tam gdzie dla rzeczowników rodzaju męskiego istnieje żeński odpowiednik. Aczkolwiek „właściciel”, bez problemu i bez oporów jest zastępowany przez „właścicielkę”, zaś „opiekun” przez „opiekunkę”. Ale już robienie ze wspomnianego „chirurga” „chirurżki” wydaje się po prostu niedopuszczalne.

Idąc dalej, nie mam absolutnie nic przeciwko pani posłance, czy pani astronautce, ale już przeciwko pani inżynierce się buntuję. Albo przeciwko pani… no właśnie, generałce (chyba już jakąś mamy), generałówce, bo przecież nie generałowej czy generałównie. A co z pułkownikówką czy jakoś tak…? Niektóre zniewieścienia to po prostu bezsens.

A te owiane wręcz już legendą zniewieścienia? Mówimy pilot (nie chodzi o urządzenie do sterowania telewizorem) czy pilotka? Ponoć pilotka to taka czapka, więc może pilotówna, chociaż nie to raczej córka pilota. Albo latawica? Jakkolwiek by nie było przyznacie, że każdy z tych feminatywów, brzmi absurdalnie i nic tego nie zmieni, najlepsze nawet chęci i najgorętsze zapewnienia, że wszystko jest w porządku.

I żeby nie było, że jestem jebanym męskim szowinistą, to od razu oświadczam, że nic podobnego, jestem ZA pod warunkiem że ma to sens a nie jest działaniem na siłę, ośmieszającym przy okazji całą tę idee. Tak więc wcale mi nie przeszkadza, że mamy kobietę chirurga zamiast jednak chururżki, oraz kobietę prawniczkę zamiast prawnika, albo kobietę inżynier zamiast inżynierki. To sztuczny problem, absolutnie wydumany, istotny tylko dla kogoś kto ma poważny problem z samym sobą, lub cierpi na zaburzenia osobowości tudzież niemożliwy do wyleczenia kompleks niedowartościowania.

Więc jeśli zagorzałe feministki są tak zagorzałe i nie widzą już żadnych innych istotniejszych problemów, to nie wróżę im jakiś szczególnych sukcesów na tym o wiele bardziej skomplikowanym świecie, którego żadna inżynierka dusz nie będzie w stanie naprawić. Problem szacunku dla kobiet i ich faktycznego równouprawnienia, nie tkwi w „zniewieścieniach” rzeczowników, tylko zupełnie w czym innym. 🕷