Kasy raczej nie oddali, tylko ją skitrali

Wyszło Szydło z worka i uciekło do Brukseli. A więc jednak – nie licząc wyjątków – raczej nie oddali tych nagród. Co prawda „im się te nagrody po prostu należały”, nie mniej publicznie deklarowali, że skoro suweren tego nie rozumie i nie kupuje, to oni z chęcią i wielką przyjemnością przygarniętą kasę zwrócą. Oddadzą na zbożny cel, czyli na Caritas. Mogli wybrać lepszego beneficjenta, no ale to temat na zupełnie oddzielną notatkę.

◊

Przypomnijmy – bo ostatnio przy urnach suweren wyraźnie o tym zapomniał – nagrody wszystkim swoim druhom i znajomym, plus sobie osobiście, przyznała pani Szydło, łamiąc nie tylko dobre obyczaje, ale ponoć też prawo. Kiedy mleko nagle i raczej niespodziewanie się wylało, prezes dał hasło: „chłopaki i dziewczynki zrobił się smród, a smród mnie wkurwia niesamowicie, więc szybciutko oddawajcie tę kasę, bez szemrania proszę”. I wtedy padło nie wiadomo w sumie dlaczego na ten nieszczęsny Caritas.

Minął rok i co? I gówno! Powiedzmy to głośno, a przede wszystkim szczerze: oni tej kasy raczej nie oddali, oni ją po prostu skitrali.

W puli beneficjentów znalazło się aż 151 osób – mają ten gest i rozmach prawda? Jeśli przyjąć, że nagrody oscylowały bez większych wyjątków w granicach 50-80 tysi, no to było o co walczyć i co kitrać. Dziennikarze niestety tylko tych polskojęzycznych mediów, bo narodowe elegancko milczą, sprawdzili jak się sprawy mają.

SPRAWY ŹLE SIĘ MAJĄ. OTO WNIOSKI

Potwierdzone jest, że nagrody na pewno oddały 4 osoby. Ministrowie Bańka (63.300), Tchórzewski (kwota nieustalona) Babalski (51.400), oraz Wójcik (tylko 8 tysięcy z 32 jakie dostał. Czemu akurat tak, nie wiadomo). Wkrótce – nie da się ukryć że siłą wywołani do tablicy – fakt pozbycia się pieniędzy potwierdziło (w większości ustnie, choć zdarzyło się i jakieś ksero) jeszcze paru delikwentów. W ten sposób grupa „uczciwych, prawych i sprawiedliwych” (niektórzy nazywają ich naiwnymi) powiększyła się do plus/minus 10-11 osób. Są w tym zacnym gronie oprócz wyżej już wspomnianych panowie Wąsik, Kamiński, Gliński (tylko na słowo honoru), Gowin, Błaszczak, a nawet Morawicki i Ziobro. O innych delikwentach – 151 minus 11 równa się 140 – brak jest wiadomości. Milczą oni, milczy Caritas.

Na pytania w tej wcale nie delikatnej sprawie nie reaguje też biuro prasowe sejmu, nie reaguje minister Sasin, zazwyczaj wyjątkowo rozmowny i dowcipny, oraz szef kancelarii premiera Dworczyk. Cisza jak makiem zasiał, być może nie mają po prostu czasu w natłoku niecierpiących zwłoki spraw.
Nawet rzeczniczka rządu Kopcińska w tej kwestii uparcie milczy, mimo że z ochotą i wielka radością odbiera gratulacje z powodu wygranych wyborów.

Zorientowani w temacie i w szczegółach mówią wprost, że koledzy i koleżanki poszli na przetrwanie i chyba wygrali. Ociągali się ze zwrotem kasy tak długo jak się da, licząc na to, że sprawa przyschnie i rozejdzie się po kościach. No i przyschła, nawet uschła i się rozeszła. Jeden z ministrów, to nawet nie pamięta, czy jakąś nagrodę dostał. Na pytanie czy oddał (75.100) odpowiada: „Skoro nie pamiętam i nie kojarzę, że dostawałem jakąś nagrodę, to jak mam pamiętać czy coś oddawałem. To niemożliwe po prostu”. No taki elokwentny cwaniaczek z niego, choć nie wygląda na takiego.

Zaś ci co oddali sami sobie są winni, bo po kiego chuja aż tak wyrywni byli? Jak mówią mądrzy ludzie: gorliwość, a zwłaszcza nadgorliwość, jest gorsza od faszyzmu.

KTOŚ CZYMŚ JEST ZDZIWIONY, BO JA RACZEJ NIE 

Szum jest krótkotrwały, za chwilę cały ta sprawa znów zdechnie i mniej więcej za tydzień znów nikt nie będzie pamiętał, że 140 wysokiej rangi urzędników (minus dwóch-trzech którzy dziś się przestraszą) przytuliło kaskę i ani myśli ją komukolwiek oddawać. „Bo ta kasa po prostu nam się należała” – powiedzą.

Pytam teraz na koniec, póki jest czas, i żeby nic się nie przedawniło, żeby przypadkiem sprawy gdzieś pod dywanem na dobre nie zginęły.

Po pierwsze: co z Markiem Chrzanowskim, bankowym rekieterem, który będąc szefem ważnej instytucji bankowej, od tychże banków ściągał okupy i haracze. Nie dla siebie raczej, więc warto było by poznać bosa tej mafii.

Po drugie: co z morderca Adamowicza, Stefkiem Wilmontem, bo cisza taka jakaś dziwna panuje. Gdzie on jest, czy aby nie rozpłynął się jak sen złoty. Bo może jest tak, że w nagrodę już w ciepłych krajach siedzi? Chciałbym mieć względna jasność przynajmniej w tych dwóch sprawach. (R)