Dajmy prezydentowi szansę

Coś z podwórka podwładnych Naczelnika Kaczyńskiego… Prezydent Duda nagrodził Orderem Orła Białego kardynała Mariana Jaworskiego z archidiecezji lwowskiej. To w krótkim czasie drugi po Dziwiszu sukienkowy, umajony tym odznaczeniem.

Tym razem chodziło o uznanie „zasług dla odbudowy życia religijnego na Kresach Wschodnich, pogłębiania dialogu ekumenicznego oraz za osiągnięcia naukowe w dziedzinie filozofii i teologii”.

O ile dobrze pamiętam, ów Order Orła Białego, najstarsze i najwyższe odznaczenie państwowe Rzeczypospolitej Polskiej, nadawane jest za „znamienite zasługi cywilne i wojskowe dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej”. Nie ma tu nic o zasługach na rzecz religii, wiary, czy na rzecz międzyreligijnego dialogu, a więc nijak nie widzę tu związku z jakimkolwiek „pożytkiem dla Rzeczypospolitej Polskiej”. Wspomniana tu filozofia, zwłaszcza zaś teologia, z pożytkiem dla Rzeczpospolitej ma tyle mniej więcej wspólnego co i moje pisanie.

W żaden sposób nie podważam dorobku i pracy kardynała Jaworskiego, ale znam paru innych filozofów, historyków, wybitnych fizyków, naukowców najogólniej, których dorobek jest olbrzymi, znacząco nawet większy i donioślejszy od tego kardynałowego, a jakoś nie doczekali się i pewnie nigdy nie doczekają Orła Białego.

Chyląc więc czoła przed starszym panem w sutannie (mam nadzieję, że życie spędził ciekawie – drzewo posadził, dom zbudował, syna spłodził…), podważam jednocześnie sens odznaczania Orderem każdego, kto ciężko pracuje, a dodatkowo z powodów ewidentnie ideologiczno-towarzyskich jest nam bliski.

Zresztą szczerze mówiąc, towarzysz życia Wojtyły, czyli wspomniany tu kardynał Dziwisz, też załapał się na Orła nieco psim swędem, bo umówmy się, że nadanie mu odznaczenia „za budowanie pozytywnego wizerunku Polski na świecie”, to po mojemu wyraz raczej specyficznego poczucia humoru prezydenta, niźli faktycznych zasług odznaczonego. No chyba, że w to wlicza się też załatwienie pochówku na Wawelu, ale czy aby zbudowało to jakiś nasz „pozytywny wizerunek” na świecie, w to śmiem powątpiewać. Mówmy więc raczej o wyrazach wdzięczności, zamiast na siłę szukać zasług!

Owszem, całkiem konkretne są zasługi Dziwisza dla kościoła (obok Głódzia, to jeden z najsprawniej zagarniających pod siebie), ale za te osiągnięcia i za takie „budowanie wizerunku”, powinien go nagradzać kościół (bo dzięki temu się wzbogacił), a nie państwo polskie (które dzięki temu zbiedniało).

Swoją drogą zdziwiony jestem bardzo, że szturchnięty tu mimochodem Głódź, do tej pory nie doczekał się jakiegoś Orła, bo jego zasługi na rzecz Rzeczpospolitej Kościelnej, zwłaszcza w dziedzinie biznesu, przewyższają zdaje się zasługi pana Skotarczaka Nikosia i Kolikowskiego Pershinga razem wziętych. Poza tym w dziedzinie krzewienia kultury (w tym kultury korporacyjnej i kultury bycia), pan Głódź ma też wielkie osiągnięcia, jest absolutnym mistrzem i niedoścignionym wzorem i raz jeszcze przeto z całą mocą podkreślam, że w pełni zasługuje na Order. Prezydencie, popraw się, dajemy ci szansę!