Małe radości

Tak więc przyznaję, zaimponował mi pana Ziober Zbyszek, zaimponował mi swą mocą w gębie. Trzeba być naprawdę niezłym kozakiem, żeby wykrzykiwać groźby i obelgi pod adresem Tuska i wszystkich możliwych prokuratorów, potrząsać szablą, będąc w stosunkowo bezpiecznej odległości, mniej więcej 700 kilometrów. To jest to bohaterstwo. Sra w gacie ze strachu, licząc, że z tej odległości nikt nie poczuje.

Brakło jajeczek Zbyniowi, żeby tu przyjechać i jak na szeryfa przystało, za którego ponoć ten mały kutasik uchodzi, twarzą w twarz stanąć z obsrywającym go jakoby wrogiem. Przecież człowiek niewinny, to jego słowa sprzed dosłownie paru lat, nie musi się niczego obawiać. No chyba, że jest winny, chyba, że ma za pazurami brudu tyle, że taczkami można go wywozić, no to wtedy faktycznie lepiej jest pokrzyczeć z bezpiecznej pozornie odległości. Pozornie, bo za chwilę może tak być, że Węgrzy osobiście w zębach go dostarczą; może być też w stanie skremowanym, mnie obojętne. Żywy czy umarły, byleby sztuk raz! Bilans musi się zgadzać.

Klnę się przeto na kuśkę Jezusa, że to zwykły tchórz. Wrócił by taki do kraju, władza by go zamknęła, Brudny Harry z Pałacu pewnie by go ułaskawił (albo i nie, kto to wie), w każdym razie miałby 99% szans stania się męczennikiem a może nawet narodowym bohaterem. A jakby jeszcze odwalił kitę (scenariusz wykluczający duże nakłady na jego więzienie utrzymanie), no to święty jak nic, zwłaszcza gdyby Jędraszewski został papieżem. A tak to tylko zwykły chujek, którym był zawsze i nic w tym względzie się nie zmieniło. Nie zajmujmy się więcej tym ludzkim szlamem. W każdym razie sprawia mi radość to jego dyszenie i ten strach w oczach.

Zaś jeszcze co do radości i poczucia pewnego zadowolenia…

Otóż ten powoli kończący się tydzień, przebiegał generalnie pod znakiem szlamu i kompostu, oraz takich różnych małych właśnie radości. I tak w Łęcznej, czy gdzieś tam w jej okolicach, myśliwy 50-latek, odstrzelił ze skutkiem wręcz natychmiastowym kolegę myśliwego 68-latka. Jak wyjdzie z więzienia, poroże eks kolegi będzie mógł sobie zawiesić na ścianie garażu. Aż ciśnie się w tej sytuacji stare myśliwskie zawołanie: „Darzbór. Który kurwa następny”.

O sprawie huczy, po po pierwsze dobre wiadomości szybko się rozchodzą i wzbudzają rodzaj aplauzu, a po drugie, to kolejny w krótkim czasie przypadek, że myśliwy odstrzelił swojego kumpla podczas wspólnej zabawy w neandertalczyków. Przy okazji na nowo rozgorzała dyskusja o konieczności obowiązkowych, być może nawet przymusowych badań lekarskich wszystkich owych neandertalczyków. Z czym oczywiście neandertalczycy się nie zgadzają, protestują, twierdząc, że to oni są okej a cała reszta pierdolnięta. Mógłbym tu przytoczyć szereg argumentów na to, że jest odwrotnie, ale po co, wszyscy i tak doskonale wiemy z czym i z jakim mentalnym szambem mamy do czynienia.

Mnie ten ich upór i ta niechęć do badań psychiatrycznych nieco dziwi. Bo po pierwsze, w praktyce, znacząca część tej patologii zostałaby wyeliminowana, doszłoby do rodzaju samooczyszczenia, osobniki psychiatrycznie uszkodzone były odsiane i zutylizowane, a po drugie odpadłby argument na ich niekorzyść, że to sami wariaci i dlatego nie chcą się badać. A tak, proszę bardzo badamy się, wszystko jest okej, lekarz nie ma zastrzeżeń, poza symptomami przerośniętej nieco prostaty (mężczyźni), lub zbyt długich tipsów (kobiety). Takie badania to konieczność jak życie pokazuje, bowiem w tym szemranym towarzystwie jest cała masa typów i typiar, którym strach do ręki dać nóż przy obiedzie do krojenie schabowego a co dopiero broń palną. Tak to mniej więcej widzę. Póki co niezmiennie oczekuje, że tendencja, a w zasadzie modny ostatnimi czasy trend na samo-eliminowanie się, zostanie w najbliższym przyszłości utrzymany.