Wyciek nieczystości

Piotr Niemczyk napisał, komentując wyciek listy nagrodzonych żołnierzy 62. Batalionu Lekkiej Piechoty 6. Mazowieckiej Brygady Wojsk Obrony Terytorialnej, że świadczący to o katastrofalnym stanie kontrwywiadu wojskowego. Niemczyk to były dyrektor Biura Analiz i Informacji Urzędu Ochrony Państwa i wiceszef zarządu wywiadu UOP, więc wie co pisze.

Ujawniona / zhakowana lista, zawiera nazwiska żołnierzy (ale także inne ich dane osobowe, w tym imiona rodziców, numery telefonów i adresy), którzy dostali urlopy „za duże zaangażowanie i wykonanie obowiązków podczas operacji »Gryf«”, czyli za działania przeciw uchodźcom usiłującym przedostać się przez granicę polsko-białoruską. Działania w dużej mierze kryminalne.

Żołnierze WOT cieszyli się najgorszą opinią i dopuszczali się czynów niegodnych polskiego munduru: bili ludzi, okradali, złośliwie niszczyli mienie uchodźców, z upodobanie stosowali push-backi, odmawiali jakiejkolwiek pomocy w tym medycznej. W zeznaniach uchodźców, oraz obserwatorów, zachowywali się jak zwierzęta. Teraz za owe specyficzne „duże zaangażowanie i wykonywanie obowiązków podczas operacji” zostali nagrodzeni, stali się bohaterami zbiorowej wyobraźni.

No ale jak się okazało kij ma dwa końce. Ktoś czegoś nie dopilnował, ktoś dał dupy i lista „bohaterów” wyciekła, stała się publiczną informacją. Z możliwymi konsekwencjami. Wszyscy jak jeden boją się, że staną się teraz celem odwetu ze strony białoruskich służb specjalnych.

Niemczyk dowodzi, że to bzdura, bo Białorusini mają w dupie. Nie w głowie im jakikolwiek odwet bo i po co i dlaczego. Pilnowali granicy, ich sprawa w jaki sposób. Jeśli już to dysponując kompletem danych osobowych, mogą podjąć różne w formie próby werbunku. „Nawet niski rangą żołnierz może być cennym źródłem wiedzy o rozmieszczeniu i wyposażeniu patroli granicznych, o strukturze jednostek wojskowych, atmosferze wśród kolegów i o profilach psychologicznych przełożonych” – pisze Niemczyk.

Zwraca też uwagę na jeszcze jeden istotny element. Otóż teraz, po ujawnieniu owej listy hańby, odradzałby on jakiekolwiek plany wyjazdowe „nagrodzonych” z Polski. „Za granicą mogą się znaleźć służby, które mogą chcieć ich werbować szantażem, grożąc odpowiedzialnością za łamanie prawa międzynarodowego. Działania żołnierzy na granicy polsko-białoruskiej to łamanie wprost artykułu 31 ust. 1 i 2 Konwencji Genewskiej z 28 lipca 1951 roku, dotyczącej statusu uchodźców. Ten artykuł zabrania represjonowania osób, które przekraczając granicę, także nielegalnie, powołują się na zamiar ubiegania się o międzynarodową ochronę”.
Czyli innymi słowy, listę nagrodzonych trzeba uznać za listę osób, które są podejrzane o popełnienie zbrodni wojennych. A za zbrodnie wojenne można ścigać w dowolnym państwie, które uznaje konwencję genewską.

„Namawiam do głębszej refleksji wszystkich mundurowych, jakie rozkazy i w jaki sposób wykonują”– kończy Niemczyk i trudni się z nim nie zgodzić, bo to przekaz uniwersalny, skierowany do wszystkich żołnierzy, nie tylko do nie tylko do WOTowców, nota bene moralnie i intelektualnie najsłabszej chyba polskiej formacji.