Pomoc z głębin watykańskiego serca

Czytam:

„Dziś wyjątkowo ważny dzień dla Kościoła i świata. Spełnione zostanie pragnienie Matki Bożej. W jedności z biskupami świata Ojciec Święty zawierzy cały świat, a szczególnie Rosję i Ukrainę Niepokalanemu Sercu Maryi”.

W ten oto sposób, tak zwany ojciec święty pomaga Ukrainie napadniętej przez mongoidalne hordy z Moskwy. Zawierza ją, ale też napastników „opiece” jakiejś wyimaginowanej postaci z bajki, w którą on sam pewnie za bardzo nie wierzy. To pierdolony, tani teatrzyk dla ubogich i niesprawnych umysłowo.

Wobec wojny Rosji z Ukrainą pan Franciszek, najpierw nie wiedząc jak się ma zachować po prostu na wszelki wypadek milczał, a potem zaczął głupio mówić.

Jeśli facet w białym kitlu i berecie, będący ponoć nadzieją na odnowę kościoła (głośny śmiech proszę) mówi przede wszystkim o „bardzo młodych, rosyjskich żołnierzach, biedakach”, zapominając o biedakach ukraińskich, no to znaczy że gość ma w głowie mocno poprzestawiane szufladki. Mówił również – tak, tak – że „rozumie, że Ukraińcy chcą pokoju, rozumie, że chcą się bronić, rozumie, że wojsko broni cywilów, a cywile bronią własnej ojczyzny, ale czy muszą zaraz strzelać do tych młodych, rosyjskich biedaków”. Przypominam nieuważnym: mówi to papież, głowa kościoła katolickiego, dla wielu autorytet, nad czym należy boleć.

Ale może nie powinniśmy być zaskoczeni?

Bo to jest przecież ten sam papież, który popiera zakaz aborcji w Polsce i ideologie wedle której kobiety to podludzie, zaś z pedofilią swoich żołnierzy walczy głównie na papierze. Więc pomijając drobne ekstrawagancje którymi epatuje naiwnych, de facto w niczym nie różni się od tych innych pajaców, swoich poprzedników. Musi to być dla jego zwolenników i wielkim i smutnym zarazem zaskoczeniem. Pokładali w nim nadzieje, że wreszcie jakiś normalny, że odwojtyli i odszczurzy wreszcie cały ten spróchniały kościół, a tymczasem z niego takie samo trujące ziółko jak i tamci.

Dowodzi to jednego: papież w dzisiejszych czasach, ten średniowieczny król na złotym tronie, niezależnie od tego jak się nazywa, jaki ma pseudonim i z jakiego kraju pochodzi, to wydmuszka, farsa, klown, popapraniec, aktor teatrzyku sparciałych kukiełek.

A skoro o pomocy, ale niekoniecznie tej polegającej na „zawierzeniu” jakiejś wyimaginowanej babie występującej nota bene pod wieloma niezliczonymi wręcz postaciami… Otóż Watykan oczywiście wie jak skutecznie i efektywnie pomagać. Spodziewam się więc, że wkrótce będzie załatwiał po cichu paszporty wszystkim tym esesmanom Putina, wszystkim tym moskiewskim Bormannom i Eichmannom, by pod zmienionymi nazwiskami mogli przedostać się do Ameryki Południowej, jeśli ten kierunek jest jeszcze aktualny (zakładam, że dawni koledzy i znajomi z tamtejszych junt jednak pomogą). Ten wariant pomocy w swej historii ćwiczyli już wielokrotnie, więc mają doświadczenie, mają procedury, mają kontakty, wystarczy tylko nieco odświeżyć nawyki.