Francja pedofilna, Polska krotochwilna

Francja wstrząśnięta? Być może. Oczywiście nie tym, że kościół to pedofile, bo to żadne zaskoczenie, tylko skalą owej pedofilności. Ponad 3 tysiące dzieciolubnych księży, sprawców zbrodni, oraz ponad 300 tysięcy ofiar. To całkiem niezły urobek.

Powiedzmy sobie szczerze, że to najprawdopodobniej dane niepewne i niepełne, bo tylko tylu kościelnych zbrodniarzy udało się oficjalnie ustalić oficjalnej, rządowej komisji, na podstawie dostępnych dokumentów. Ilu dokumentów w tym zbiorze brakuje i ilu zbrodniarzy pozostało niepoliczonych, tego nikt dzisiaj nie wie i chyba nigdy się nie dowie.

Te trzy tysiące bandytów z hakiem przeto, to co najwyżej – jak twierdzi sama komisja – „estymacja minimalna„. Bo należy założyć, że księży pedofilów było znacznie więcej może nawet 10 tysięcy. Francja jest przeto w szoku, bo mimo, że już dawno temu mocno wzięła ona kościół w karby, krótko za pysk starała się trzymać, to i tak ta banda dewiantów w najlepsze krzywdziła dzieci. Przy okazji udając niewiniątka, bo kiedy francuskie kościoły zaczęły pustoszeć -proces ten nasilił się na przełomie lat 60-tych i 70-tych, to tamtejszy kościół zaczął się zmieniać. Z wilka w baranka. Postawił na „ubóstwo”. Żadnych niepotrzebnych, zwracających uwagę błyskotek, złotych kielichów, bogactwa, blichtru na pokaz. Skromni kurwa ich mać słudzy boga po prostu.

Niewiele to co prawda dało, bo ludzie do świątyń nie wrócili, ale chociaż uspokojono nieco atmosferę, w tym sensie, że nikt już nie chciał tak jak za rewolucji drzewiej bywało, wieszać księży na hakach i żywcem obdzierać ze skóry za te skurwysyństwa które czynili.

Dziś więc pedofilność tamtejszego kleru jest zdecydowanie mniejsza, co nie znaczy, że w ogóle pedofilów wyeliminowano. Bo tego się po prostu nie da zrobić. Nadal są tacy co dokazują, co z kolei dowodzi, że to środowisko nigdy się tak naprawdę nie zmieni, oni pedofilność mają zakodowana w genach i nawet jak takiego wykastrujesz, to i tak ci palcem dziecko zgwałci. No taki to specyficzny typ ludzi. To co zaś budzi szacunek, to pewien rodzaj nieustępliwości władz wobec instytucji kościoła, brak ulgowej taryfy i ciągłe przypieranie tych bandytów i darmozjadów do muru, prewencyjne trzymanie na dystans. Czyli to, co nigdy w życiu nie uda się zapewne w Polsce.

Na mapie Europy, Polska jest już prawdopodobnie jedynym krajem, gdzie pedofil w sutannie jest pod nieoficjalną, ale jednak ścisłą opieką swojej korporacji i współpracującej z tą korporacją, kompletnie zblatowanej z nią władzy.

Skala zbrodni jest u nas na razie niepoliczalna, bo kościół odmawia udostępnienia jakichkolwiek dokumentów i jeszcze szyderczo śmieje nam się w twarz. Tu i ówdzie pojedyncze ujawnione przypadki kościelnych zboków o niczym nie świadczą, a na pewno nie o tym, że w Polsce na poważnie i skutecznie walczy się z pedofilią księży. Jeśliby zaś przyjąć za pewnik katoprawicową tezę, że jakoby każdy gej, pedał, ciota (jak zwał tak zwał, zapytajcie Ziemkiewicza, podpowie wam jeszcze kilka pojęć bliskoznacznych) to przy okazji też pedofil, no to lekko licząc trzy czwarte tego towarzystwa na bank zajmuje się pedofileniem, w tym sto procent wszystkich prominentnych biskupów.

Niewykluczone więc, że gdyby prawdziwe liczby – ilu to też tysięcy tych kościelnych pedofilów mamy i ile setek tysięcy dzieci oni skrzywdzili – kiedyś udało się ustalić i zebrać do kupy, i gdyby wyszły one na jaw, to kto wie, czy gdzieniegdzie nie doszłoby do samosądów, tak jak to było u Francuzów w czasie tej wspomnianej rewolucji.

Byłaby to swoją drogą taka specyficzna dość wymiana doświadczeń: my im podrzuciliśmy noże i widelce, a oni nam sposób na skuteczne rozliczanie się z klerem za zbrodnie. Czemu nie, bardzo proszę.

Na razie jednak jest jak jest.

To znaczy polscy biskupi ni chuja nie kumają i pewni swojej bezkarności, nadal paradują w tych jarmarcznie zdobnych ornatach, szokują złotymi monstrancjami i kielichami, mieszkają w pałacach, których niejeden król by się nie powstydził, wożą tłuste, być może po wielokroć wyruchane dupy, w wypasionych samochodach, niczym ci z listy dziesięciu najbogatszych Polaków. Wygrażają też pięścią i plują jadem na swoich krytyków, uczą moralności, no i bez przeszkód dymają co popadnie, zwłaszcza zaś dzieci, bo z jakiegoś powodu uważają, że im się to po prostu należy. A my z jakiegoś powodu nic z tym nie robimy.

Nie chcę być tu o nic posądzany, więc nieco się ocenzuruję. Czyli: dopóki pierwszych złapanych na gorącym uczynku księży przykładowo i prewencyjnie nie [-ocenzurowano-], obojętnie na czym, byle wysoko, tak żeby z daleka widać było, oraz powoli, niespiesznie i z pełną premedytacją ich nie [-ocenzurowano-], to niewiele w Polsce się zmieni. Dalej będą oni ruchać wasze dzieci parafianie (patafianie), a wy zapewne będziecie nadal uważali, że to szczęście i dopust boży. Bo Polska to taki dziwny kraj.