Notatki na kolanie. Kolaboranci

Cytuję:

„Tuż przed wojną Reichsführer SS Heinrich Himmler studiował literaturę o naszych powstaniach i stanowczo odrzucał pomysł tworzenia polskich jednostek kolaboracyjnych. Obawiał się, że szybko zwrócą się przeciwko Niemcom”.

I przyznaje się tu bez bicia, że nie wiem czy to dobrze czy źle.
Być może jednak dobrze, bo przecież Polacy – jak powszechnie wiadomo, choć nigdy tego na 100% nie udowodniono – swój honor mają (boga też mają a czasami ojczyznę) i nie uznają kolaboracji z kimkolwiek i w jakiejkolwiek formie.

Ale być może źle jak cholera jest, bo nawet Himmler skumał – ponoć człowiek lekko jednak ograniczony – że układanie się z Polakami nie ma najmniejszego sensu. Ochoczo przysięgają na wierność i salutują a za plecami po cichu układają się z przeciwnikiem i cały czas kombinują jak tu wydymać partnera dla doraźnych korzyści. Bo dymanie, także samych siebie, to ich narodowy sport. Pomóżcie mi rozstrzygnąć ten dylemat. 🕷

NAJPOPULARNIEJSZY TEKST LUTEGO

Kluczowe w tej rozmowie zdanie (bo jest to rozmowa/wywiad Wielowieyskiej z Michnikiem) brzmi: „Nie wierzę w to, choćbyś ze mnie pasy darła, że papież świadomie krył zbrodniarzy”. I nie jest to coś zaskakującego, to klasyczny i popularny ciągle głos symetrystyczny, próba na siłę wybielenia Wojtyły. Michnik należał (należy?) do grona osób kiedyś mocno zafascynowanych Janem Pawłem, więc dziś zasadniczo trudno mu się wycofać, trudno po prostu mu się przyznać, że się mylił, bo przecież generalnie Michnik nigdy się myli. Stąd zapewne tak kluczy i wymyśla mniej lub bardziej racjonalne teorie.